عوامل روانشناسی مؤثر بر شدت بیماری عروق کرونر قلب: نقش میانجیگر رفتارهای ناسالم

هدف تعیین نقش عوامل روان شناسی در بیماری عروق کرونر قلب با میانجی گری رفتارهای ناسالم بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری متشکل از بیماران مبتلا به عروق کرونر قلب مرکز قلب تهران و بیمارستان فجر تهران به تعداد 15000 نفر بود، که از میان آن ها 343 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش مقیاس افسردگی، اضطراب، استرس لاویبوند و لاویبوند (1995)، مقیاس چند وجهی حمایت ادراک شده زیمت، داهلم، زیمت و فارلی (1988)، ابراز خشم صفت- حالت-2 اِسپیلبرگر (1999)، پرخاشگری باس و پری (1992)، تیپ شخصیتی d دنولت (1988) استفاده شد. رفتارهای ناسالم با استفاده از پرسشنامه تناوب غذایی و تعداد مصرف سیگار در طی روز ارزیابی شد. شدت بیماری عروق کرونر قلب نیز توسط آنژیوگرافی عروق کرونر اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از روش الگویابی معادلات ساختاری تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد رفتارهای ناسالم رابطه بین عوامل روان-شناسی و بیماری عروق کرونر قلب را میانجی گری می کنند. نتیجه گیری: عوامل روان شناسی بر شدت بیماری عروق کرونر قلب اثر دارند و بخشی از تأثیر آن ها از طریق رفتارهای ناسالم اعمال می شود. از این رو پیشنهاد می شود به عوامل روان شناسی و رفتارهای ناسالم در بیماری عروق کرونر قلب در برنامه های درمانی توجه شود.